#25 pozer

Nasza samoocena i świadomość wartości własnego 'ja' uzależniona jest od sytuacji, które mają miejsce w naszym życiu. Nie ważne jest to, czy staramy się żyć według własnych nienagannych zasad i czujemy, że żyjemy w zgodzie ze światem. Życie jest nieprzewidywane i dostarcza nam wielu nieprzyjemnych sytuacji, które znacznie wpływają na to, na jakie osoby będziemy się kreować. 

Jesteśmy tylko ludźmi i najważniejsze jest dla nas pierwsze wrażenie. Nie zagłębiamy się w to, dlaczego ktoś postępuje tak, a nie inaczej. Widząc kogoś, kto zachowuje się jak skończony cham przypisujemy mu najgorsze cechy i nie zagłębiamy się w tajemnice jego rozumowania. Osoby, na których odbiło się piętno przeszłości popadają w niesamowite skrajności. Chcą pokazać światu, że mają wszystko gdzieś i fantastycznie radzą sobie ze wszystkimi trudnościami, które na nich spływają, albo wręcz odwrotnie - wszelkie zranienia, które zostały im zadane przekształcają w dobroć i wszelkimi dobrymi uczynkami starają się zrekompensować ból zadany przez przeszłość. W życiu codziennym nie mamy czasu, żeby analizować jak z kim postępować, bo nasza natura skierowana jest na dbanie jedynie o siebie. Jednak jeżeli przeanalizujemy sobie zachowanie chociażby naszych znajomych, zdamy sobie sprawę z tego, że to, że nasz kumpel zachowuje się jak totalny idiota jest uzależnione od tego, że został w przeszłości zraniony i najprawdopodobniej sobie z tym nie poradził. 

Bardzo łatwo jest wykreować sobie pewną postać i odgrywać role przed innymi. Łatwiej jest się odciąć od tego co było, niż wyciągnąć wnioski albo poprosić kogoś o pomoc. Czy warto jest przez całe życie być pozerem i udawać kogoś, kim się nie jest bo cały czas mamy w podświadomości wszystkie złe rzeczy, które nas spotkały? Uważam, że nie. Nikt nie będzie zastanawiał się dlaczego zachowujemy się tak, a nie inaczej, bo randomowe osoby nie mają takiej potrzeby.

Old Yellow Bricks