#7 mądrala

Podobno dzieci i ryby głosu nie mają. Więc czy wypada upominać starszych? Żyjemy w przeświadczeniu, że powinniśmy przytakiwać starszym, nie ważne co by mówili. Nie mamy odwagi sprzeciwić się temu co mówią, bo skoro starszym należy się szacunek, to nie można też ich upominać. Otóż to, że zwrócimy uwagę dojrzałej osobie nie świadczy o tym, że nie mamy do niej szacunku. 

   Każdy bez względu na wiek popełnia błędy. Wiadomo, im człowiek jest starszy, tym jest bardziej doświadczony, ale nie oznacza to, że jesteśmy wszechwiedzący.

Żyjąc w rodzinie wychowujemy siebie na wzajem - rodzice dzieci, a dzieci rodziców. Panuje przeświadczenie, że praktykuje się tylko to pierwsze. Wydaje mi się, że przez to, jakie wydarzenia mają miejsca między rodzicami a dziećmi, każde z nich się czegoś uczy. Często denerwujemy się, że mama, czy tata prawi nam morały na temat życia, a sami mają jakąś wadę, która jest źle odbierana w społeczeństwie. Kiedy zwrócimy im na to uwagę, często spotykamy się z krytyką na nasz temat. Ale dlaczego? Skoro ktoś chce naświetlić nam, że robimy źle, to czemu nie przyjmujemy tego do wiadomości? Bo młodszy nie może mieć racji? 

   W rodzinie czy w szkole wychowujemy się nawzajem. I gdyby tak nie było, to nasze relacje nie funkcjonowałyby prawidłowo. Racji nie może mieć tylko nauczyciel, czy rodzic i na odwrót - dziecko, czy uczeń.

Często kiedy próbujemy zwrócić starszej osobie uwagę, że np., nie wolno przepychać się w kolejce do kasy, otrzymujemy w zamian piękną wiązankę. Że gówniarz, że niewychowany. A kto tu jest bardziej niewychowany? Osoba, która w kulturalny sposób chce omówić dany problem, czy ta która problemu nie widzi i próbuje się na nas wyżyć? Każdemu człowiekowi bez względu na wiek należy się szacunek. 

   Często jeżdżę autobusami. Idealnym przykładem są starsze panie, które stoją nad nami i sapią nam w ucho, żebyśmy ustąpili im miejsca, mimo, że autobus jest prawie pusty. Później takie osoby dziwią się, jaka dzisiejsza młodzież jest niewychowana. A nie łaska zapytać, czy można siąść na naszym miejscu? Jak się od kogoś wymaga kultury, to najpierw samemu trzeba być kulturalnym. 

breezeblocks

   Człowiek jest tylko człowiekiem. Osoba mająca lat 40 może zachowywać się jak ta, która ma 15 i na odwrót i to, że jest się od kogoś starszym, nie oznacza, że jest się mądrzejszym. Może się być jedynie bardziej doświadczonym. Mieliście taką sytuację, w której wasze młodsze rodzeństwo, albo dzieci powiedziały wam, że robicie coś źle i zaczęliście to bardziej analizować? To jest właśnie wychowywanie się nawzajem. Żeby coś takiego mogło istnieć, trzeba to robić z głową. Jasne jest to, że jeżeli komuś naubliżamy, to nie będzie to wychowywanie tylko obrażanie. Ale jeżeli upominamy kogoś starszego, bo robi coś źle, to jeżeli jest mądry, nie powinien się obrażać, tylko wyciągnąć z tego odpowiednie wnioski. Tak samo my, kiedy dostajemy upomnienie od kogoś innego. Wychowywaniem nie będzie to, że obrazimy się na rodziców, bo w wieku 13 lat nie wypuścili nas na całonocną imprezę, jak i to, kiedy naubliżamy osobie, która ma inne poglądy od naszych. 

   Podsumowując - jak najbardziej wypada upominać starszych. Tylko z głową i szacunkiem. Osoba, która jest mądra i nie chce robić krzywdy innym przyjmie krytykę od drugiego człowieka. A co jeżeli nie? Jeżeli nie, to przynajmniej mamy świadomość tego, że próbowaliśmy uświadomić coś tej osobie.