#10 maski

Ile jest ludzi na świecie, tyle jest opinii i zachowań. Przebywając w towarzystwie innych, często z niechęcią zakładamy maski, które pozwalają nam się do nich dostosować. Zdarza się, że uznajemy takich ludzi za fałszywych uważając, że nie chcą być samodzielni i oryginalni. Nigdy nie powinniśmy zapominać o tym, kim jesteśmy. Jednak gdy przychodzimy do miejsca publicznego i zaczynamy wylewać z siebie wszystkie żale obcym ludziom, to nie jest to komfortowe dla innych. 

   

Chowając się za maską nie zapominajmy, że jak każdy mamy uczucia i swoje zdanie. To, że ją włożyliśmy nie oznacza, że mamy funkcjonować jak robot. Wręcz przeciwnie - jeżeli mamy jakiś problem, powinniśmy się nim podzielić z inną, zaufaną osobą. Wychodząc poza naszą strefę komfortu musimy dostosować się do życia z innymi - gramy rolę dziecka naszych rodziców, ucznia, żony. Co by było, gdybyśmy pewnego dnia stwierdzili, że nie chcemy już być dzieckiem, tylko kimś zupełnie obcym? Niezależnie od wieku dla naszych rodziców będziemy dziećmi. Nie możemy zadecydować, że jutro zrzucamy maskę dziecka i będziemy traktować naszych rodziców jakbyśmy ich nie znali. 

   Codziennie musimy dostosowywać się do innych, bo świat po prostu by nie funkcjonował. Nie możemy zaburzać tego mechanizmu, bo mamy taką zachciankę. W domu naszą rolą jest bycie dzieckiem, siostrą, bratem, w szkole uczniem, a w pracy pracownikiem. Jeżeli stwierdzimy, że jutro zaczniemy być szefem a nie pracownikiem dla naszego pracodawcy, to nie skończy się to dobrze. Nie mam nic przeciwko, gdy wchodząc w interakcję z drugim człowiekiem zakładamy maski koleżanki, sąsiadki czy klientki. Chcemy być dla drugiej osoby mili i życzliwi, bo dlaczego miałoby być inaczej? Zostawiamy wszystkie rozterki w domu i nie trujemy nimi życia innym. I bardzo dobrze. Ale gdy ktoś udaje kogoś fałszywego i za plecami mówi o nas rzeczy, których w oczy nigdy by nam nie powiedział, to nie jest to na poziomie. 

   Nikt z nas próbując normalnie funkcjonować w społeczeństwie i starać się odegrać jak najlepszą rolę nie chce być ośmieszany lub poniżany za plecami. Każdy aktor nosi maskę, ale warto podkreślić, że w fabule nie występują tylko bohaterowie. Poznajemy także aktorów drugoplanowych, którzy najczęściej robią w książce największe zamieszanie. Zastanówmy się więc, czy chcemy być niewielkim elementem, który głośno krzyczy, czy chcemy cierpliwie poczekać, by stać się bohaterem. 

Take Shelter